شروع کار با باخ – 6 قطعه کلیدی برای پیانیست های مبتدی

یوهان سباستین باخ آهنگساز و نوازنده‌ی پیانو و هارپسیکورد بود. او اهل آلمان بود و در روز 21 مارس 1685 به دنیا آمد و پس از 65 سال زندگی و تحولی که در موسیقی غربی ایجاد کرد در روز 28 ژوئیه‌ی 1750 در گذشت.

شروع کار با باخ

تعداد کمی از آهنگسازان تاریخ مانند یوهان سباستین باخ هیبت و احترام را بر می انگیزند. توانایی نواختن باخ هدفی است که نوازندگان در سرتاسر جهان آرزوی آن را دارند. با این حال، کار باخ چالشی منحصربه‌فرد برای نوازندگان کیبورد ایجاد می‌کند، که تا حد زیادی به دلیل استفاده از حالت سبکی طراحی ترکیب‌بندی معروف به کنترپوان است. یکی از ویژگی‌های غالب موسیقی در طول دوره تاریخی معروف به دوره باروک (1600-1750)، کنترپوان هر «خط» موسیقی را به عنوان یک ملودی مستقل در نظر می‌گیرد. هدف آهنگساز متضاد این است که چندین خط را به هم ببافد تا یک کل موسیقی منسجم ایجاد کند. این یک اصل ترکیبی متفاوت با آنچه اکثر ما به آن عادت داریم است. در حالی که بسیاری از ادبیات پیانو مبتدیان کنونی موسیقی را بر اساس اصول موسیقی آشنا و پایه «بیس»، «ملودی» و «هارمونی» معرفی می کنند، موسیقی ساخته شده با استفاده از کنترپوان (یعنی موسیقی باخ) مستلزم ترکیب این موارد است. “چند ملودی” همراه با انگشتان ما. این امر توجه بیشتر به انتخاب های خوب انگشت گذاری را بسیار مهم می کند! در واقع، با وجود تمام موسیقی هایی که در جهان وجود دارد، تمرین باخ هنوز هم یکی از بهترین راه ها برای کار بر روی استقلال انگشت (و وابستگی متقابل) است.

https://saziha.ir/%D9%85%D8%AA%D9%86%D9%88%D8%B9-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C/%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86.html

Minuets در G-Major و G-minor، BWV Anh. 114-115

جالب اینجاست که دو مورد از معروف ترین قطعاتی که بازیکنان جدید باخ شروع به کار می کنند، دیگر حتی به باخ نسبت داده نمی شوند. این دو مناره که در مجموعه خانه های معروف باخ از آثار کوچک منتسب به همسر دومش آنا ماگدالنا به تصویر کشیده شده اند، در واقع کار کریستین پتزولد، یکی از معاصران باخ است. با این حال، آن ها بسیاری از ویژگی های کار باخ را به اشتراک می گذارند و مقدمه خوبی برای نه تنها استقلال انگشتان دست، بلکه برخی نیازهای فنی دیگر که معمولا برای قطعات پیشرفته تر در آموزش موسیقی مدرن در نظر گرفته می شود، فراهم می کنند. این موارد شامل نیاز به برنامه ریزی انگشت و گروه بندی انگشتان (که از کدام کلیدها استفاده می کنید تا بتوانید راحت تر به کلیدهای دیگر برسید)، نیاز به صاف کردن اکتاو، و نیاز به رشته کردن الگوهای متوالی به عبارات طولانی تر است.

(*بیشتر کارهای دفترچه یادداشت آنا ماگدالنا برای معرفی قطعات عالی هستند، بنابراین به جای مرور همه گزینه های فوق العاده، فقط می گویم، تمام کار را انجام دهید!) منبع

پاسخ: هر دوی این مینوت‌ها فرصت‌هایی را برای کار بر روی موقعیت دست، گروه‌بندی انگشتان و رسیدن به اکتاو فراهم می‌کنند. توجه کنید که چگونه رسیدن از انگشت شست (1) به انگشت وسط (3) در انتهای میله دوم G-major Minuet به دست اجازه می دهد تا به راحتی از موقعیت G شکل اول (حاشیه آبی) به C- تنظیم شود. موقعیت شکل ارسال (حاشیه بنفش). در زیر، در Minuet G-minor، نمونه‌هایی از جهش‌های اکتاوی را می‌بینیم که ما را به موقعیت‌های جدید دست (حاشیه‌های قرمز) می‌برد.

ب: این مینوی ها همچنین مقدمه خوبی برای تمرین معمول باخ در مرتب کردن نت های مشابه در بالا یا پایین مقیاس هستند. به جای این که به این موضوع به عنوان یک متن پانزده نتی فکر کنید، سعی کنید آن را به صورت سه تکرار از یک شکل در نظر بگیرید. توجه داشته باشید که اولین نت هر اندازه گیری در دنباله، یک گام پایین تر از نت قبلی (تا قبل از پرش کادانسی در انتها)است؛ سعی کنید این نت ها را به عنوان نت های اصلی در نظر بگیرید که از آن ها جمله بندی خود را ایجاد خواهید کرد (فلش های سبز)، و هشتمین نت بین آن ها پر می شود.

پیش درآمد در سی ماژور، کلاویه خوش خلق، Bk. 1، BWV 846

به نوعی، این ساده ترین و زیباترین پیش درآمد باخ نیز یکی از در دسترس ترین و آسان ترین پیش درآمدها است. متکی به شیوه‌ای از اجرای موسیقی به نام «فیگوراسیون» است، که به الگویی اشاره دارد که برای شکستن آکوردها به چهره‌های کوچک موسیقی (در این مورد، آرپژی در حال افزایش و تکراری) استفاده می‌شود. ترفند در اینجا این است که هر اندازه را به‌جای دسته‌ای نت به‌عنوان یک آکورد در نظر بگیرید و در حالی که یک یا دو نت در یک زمان حرکت می‌کنند، خط آکوردها را دنبال کنید. برای دریافت اثر واقعی این قطعه، نت‌های باس را به‌عنوان قطره‌های آب در یک استخر، و «فیگورهای» در حال افزایش به‌عنوان امواجی که از هر نت بیرون می‌آیند، در نظر بگیرید.

این اولین قطعه از شاهکار بی نظیر باخ برای کیبرد است. به عنوان پیانیست در دوران مدرن، به راحتی می توان این موضوع را در نظر گرفت که اگر پیانو از حالت تنظیم خارج نشود، تا زمانی که همان ترکیب کلیدهای بالا و پایین کیبورد را انتخاب کنیم، به ما مجموعه ای مشابه از صداها را خواهد داد. به عنوان مثال، یک آکورد اصلی بسیار شبیه به این است که ریشه آکورد یک آکورد، آکورد، آکورد و غیره باشد و تنها تفاوت این است که آکورد بالا یا پایین را برای نواختن آن روی پیانو انتخاب کرده اند. این امر از طریق سیستم تنظیمی که به عنوان مزاج برابر شناخته می شود امکان پذیر است. تنظیم با خلق و خوی یکسان اجازه می دهد تا هر نیم مرحله به نسبت مساوی از نت های اطراف تنظیم شود، که به ما توانایی ترجمه صداها را به طور معادل در همه کلیدها می دهد. همیشه اینطور نبود! از قبل و در طول زندگی باخ، سازها به گونه‌ای کوک می‌شدند که برخی از کلیدها صدایی «بسیار» خوب می‌دادند، در حالی که برخی دیگر بسیار عجیب به نظر می‌رسیدند. در استفاده از کوک با خلق و خوی مساوی، ما با “خالص” برخی فواصل سازش می کنیم به طوری که همه فواصل تقریباً یکسان به نظر می رسند، که به ما امکان می دهد در همه کلیدها بازی کنیم. در حالی که ضرب آهنگ برابر همانطور که می دانیم تا قبل از دوران باروک استفاده گسترده ای از آن نشد، پیشرفت های تنظیم به سمت ضرب آهنگ برابر در زمان باخ به او اجازه داد تا سیستم های تنظیم با تطبیق پذیری مشابه را به کار گیرد. اهمیت این پیشرفت ها برای باخ به هیچ وجه بهتر از کلاویه ای که اولین مجموعه از کاره ای صفحه کلید بود که در تمام ۲۴ کلید اصلی نشان داده می شد، نشان داده نمی شود. ظاهراً باخ از چالش نوشتن با تمام کلیدها آنقدر لذت می برد که 20 سال پس از نوشتن اولین کتاب قطعات در اوایل دهه 1720، کتاب دوم را ساخت! WTC عموماً به عنوان ترکیبی از هر دو کتاب در نظر گرفته می شود.

WTC علاوه بر اینکه اولین مجموعه کامل از آثار کیبورد در همه کلیدها است، نمونه ای درخشان از ترکیب بندی کیبورد و کنترپوان است و ادبیات استاندارد برای همه پیانیست های جدی محسوب می شود.